Todos os autoritarismos que veño de citar, polo mero feito de exercelos os que en si mesmos e ante os demais séntense, vívense e móstranse como débiles e fráxiles, gozan nas súas manifestacións públicas do privilexio da presunción de verdade.

É dicir; a xente admite como un acto de fe as súas formulacións ideolóxicas, teolóxicas ou prexuizosas, non someténdoas á crítica da razón nin da opinión.